నెలకో,వారానికో మేము పట్నం నుంచి మా ఊరికెళ్లే సమయం వచ్చిందని తెల్వగానే మా నాయిన సైకిలేసుకొని ఊరు ఊరంతా
పచ్చాపల[పచ్చి+చేపలు] కోసం వేట మొదలెట్టే వాడు..
మేము ఊరి పొలిమెరకు చేరుకునే సరికి మా అమ్మ చేసిన కమ్మటి చాపల పులుసు జిలకర మెంతుల వాసన మాకు స్వాగతం చెప్పేది.
మా నాయిన చాపలు తేవడమూ,మా అమ్మ వండడమూ...అబ్బో పసిడికి పరిమళమే...
ఆ చాపల తున్కల్ని మెడిటేషన్ చేస్తున్నంత శ్రద్దగా,ఏకాగ్రతతో మింగుతూ, మింగుతూ..ఎసరు నాకుతూ,నాకుతూ సర్గం లో తేలేవోల్లం...
అట్టి అమ్మ చేసిన చాపల పులుసుతో మోహన్ సారుకు గాలం వేయగా గిల గిలా కొట్టుకుంట్టూ మా నాయిన మీద రాసిన వ్యాసమిది..
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి